در این مقاله خواهیم خواند :
خطرات هیدروژن
منابع تولید هیدروژن در فولاد
اصول هیدروژن زدایی
الزامات هیدروژن زدایی(دما و زمان)
نویسنده این مطلب با ۳۰ سال تجربه پالایشگاهی(مارک مک کونل)، سر و کار زیادی با انجام تعمیرات اساسی برنامه ریزی شده داشته و درگیر تعمیرات زیادی بوده است. در آغاز فعالیت شغلیِ نویسنده، بازرسانی بودند که “مالک” قطعات مخصوصی از تجهیزات خود بودند. آنها بازرسی داخلی کاملی را روی همه بخش های تجهیز در بازه زمانی ثابت، دو سال یک بار انجام می دادند. در آن موقع، همان بازرس وارد شده، بازرسی کرده و همان قطعه تجهیز را به طور مرتب “مستند” می کرد. آن بازرس مجبور بود آن قطعه از تجهیز خود را کاملاَ بشناسد.
بعد از سابقه طولانی سر و کار داشتن با این کار، این بازرس آشنایی کامل با تجهیز یا زمینه مخصوص خود پیدا می کرد، ولی هنوز جای یک سؤال باقی بود، که در زمان نیاز به تعمیرات، مطرح می شد؛ “آیا قبل از انجام تعمیرات جوش باید Bake-out ی روی تجهیز انجام شود؟” چرا این سؤال همیشه وجود دارد؟ چرا درک این موضوع این قدر سخت است؟ تا به امروز این سؤال همیشه در ذهن نویسنده مطلب بوده است، پس اجازه دهید در مورد آن توضیح داده شود.
یک عملیات Bake-out برای خارج کردن هیدروژن از فولاد به کار می رود، زیرا هیدروژن حبس شده باعث ترک در جوش می شود. در واقع هیدروژن محبوس می تواند باعث ترک در کل ظرف شود، ولی بیایید در ابتدا تعمیرات جوش را مورد توجه قرار دهیم. این نوع ترک نام های مختلفی دارد و اغلب آن را ترک تأخیری، ترک سرد، ترک ناشی از هیدروژن، ترک القاء شده از هیدروژن و تردی هیدروژنی می نامند.
کاملاَ مشخص است که ترک می تواند دقیقاً هنگام جوشکاری اتفاق بیفتد یا ممکن است زمان تأخیری بین تکمیل جوش وتشکیل ترک های هیدروژنی باشد، اما معمولاً در عرض ۴۸ ساعت رخ می دهد. در نتیجه اگر بازرسی سنتی خیلی زود و بعد از جوشکاری ماده مستعد انجام شود، این ترک ها نمایان نمی شود و در نتیجه یک جوش معیوب در سرویس قرار می گیرد.
مقاله فوق به قلم مارک مک کونل در شماره می/ژوئن ۲۰۱۳ ژورنال مهندسی بازرسی چاپ شده است.
ترجمه: شایان زارعیان، مهندس بازرسی فنی شرکت پالایش نفت لاوان
برای مطالعه رایگان ادامه این مقاله بسیار کاربردی (حدود ۱۲ صفحه) با نام کاربری خود وارد سایت شده و به طور رایگان از پیوست این مطلب دانلود نمایید.