مباحث عمومی

درآمدی بر API 579 (استاندارد ارزیابی مناسب بودن برای سرویس) و پیشرفت های آن

چکیده

همانطور که از اسم این ارزیابی پیداست “ارزیابی مناسب بودن‌ برای سرویس‌دهی” یک روش مطمئن و تأیید شده برای تصمیم ‌گیری در مورد ادامه سرویس‌دهی یک قطعه است. API579 در سال ۲۰۰۰ توسط انستیتو نفت آمریکا برای انجام ارزیابی‌های مناسب بودن برای سرویس‌دهی منتشر شد. اگرچه این استاندارد مخصوص صنایع پالایشی و پتروشیمی تدوین شده بود اما کاربرد گسترده ای در سایر صنایع در مورد ارزیابی مخازن تحت فشار، مخازن ذخیره و سیستم‌ لوله‌ کشی نیز پیدا کرد. در سال ۲۰۰۷ در نتیجه همکاری انستیتو نفت آمریکا با ASME استاندارد بروز شده ای تحت عنوان  API579/ASME FFS-1 منتشر شد. این سند بیشتر از آنکه یک توصیه باشد یک استاندارد است. این استاندارد حاوی مطالب نوینی است که حتی در خارج از صنایع شیمیایی و پتروشیمی قابل استفاده است. در این مقاله به خلاصه آینده کلیدی استاندارد جدید API579 خواهیم پرداخت. پیش از این موارد به پیشینه ارزیابی‌های مناسب بودن برای سرویس‌دهی می‌پردازیم.

مقدمه

ارزیابی مناسب بودن برای سرویس‌دهی چیست؟

همانطور که از اسم ارزیابی مناسب بودن برای سرویس‌دهی پیداست، این ارزیابی‌ها ی‌ک روش چند شاخه ای برای بررسی این نکته هستند که آیا قطعه مورد نظر توانایی ادامه دادن به سرویس‌دهی را دارد یا خیر. تجهیز یا سیستم مورد بررسی می‌تواند معیوب یا دارای تخریب باشد یا تحت شرایط عملیاتی سخت‌تر از آنچه برای آن طراحی شده قرار گرفته باشد. خروجی ارزیابی FFS تصمیمی برای تعمیر، تعدیل، جایگزینی و یا از رده خارج نمودن تجهیز است. به عنوان بخشی از ارزیابی می‌توان ارزیابی عمر بایقیمانده را نیز انجام داد که می تواند مبنایی برای مشخص نمودن بازه‌های زمانی مناسب بازرسی و بودجه لازم برای هنگام خارج نمودن قطعه از سرویس باشد.

برای مطالعه ادامه این مطلب با نام کاربری خود وارد سایت شده و ادامه را از پیوست این مطلب دانلود نمایید

Api-rp-579-introduction (2.4 MiB, 556 downloads)

نویسنده مقاله : Ted Lynn Anderson

مترجم : مهندس ابوالفضل نعیم نژاد – کارشناسی ارشد مهندسی بازرسی فنی دانشگاه صنعت نفت

مطلب قبلیمطلب بعدی

4 نظر

دیدگاهتان را بنویسید