عنصر ۱۳: پنجره های فرآیندی یکپارچگی( IOWها) برای حفظ یکپارچگی مکانیکی تجهیزات ثابت

یک برنامه­ ی جامع IOW عنصر ضروری حیاتی دیگری برای موفقیت کل برنامه­ ی [۱]FEMI است، که بدون وجود آن، فارغ از این موضوع که بقیه برنامه به چه کیفیتی می­باشد، احتمال ادامه­ ی خرابی­های FEMI و پیامدهای آنها  وجود دارد. در حقیقت، یک برنامه­ ی IOW برای اجتناب از خرابی­های FEMI بسیار با اهمیت است، API یک استاندارد جدید ایجاد کرده است، API RP 584 کل روند کاری مورد نیاز برای ایجاد و به کار بستن IOWها در یک واحد فرآیندی را شرح می­دهد.

در این استاندارد به منظور ایجاد و حفظ یک برنامه IOW مؤثر، یک کار تیمی بین عملیات، مهندسین فرآیند و مهندسین خوردگی در نظر گرفته شده است که به اجتناب از حوادث FEMI یاری خواهد رساند. در API RP 584، سیستم­ها و رویه­ هایی که نحوه ایجاد و به کارگیری IOWها را شرح می­دهد، شامل چگونگی عکس العمل(اقدامات اصلاحی) اپراتورها و سایرین به آلارم­ها و تغییرات IOW(همچنین، میزان سرعت مورد نیاز در انجام عکس العمل). به علاوه، این RP شامل نحوه­ ی ایجاد تغییرات در IOWها همزمان با مورد تصویب قرار گرفتن و به کار گرفتن آن در واحد می­باشد. همچنین، این RP در مورد اینکه چه تکنیک­های پایش فرآیندی و نمونه گیری ممکن است نیاز باشد تا قرار گیری فرآیند در محدوده IOW تعیین شده را تضمین کند، شرح می­دهد.

بنابراین IOWها چیست؟ اساساً، به منظور کارکرد یک واحد فرآیندی، بهره بردار نیازمند یک مجموعه از بازه­ها و محدوده­ های فرآیندی است که برای متغیرهای فرآیندی تدوین می­گردد و در این محدوده بهره بردار واحد فرآیندی نیازمند کنترل فرآیند به منظور دستیابی به نتایج مطلوب مثل؛ محصول منطبق بر Spec.، کارکرد ایمن، قابلیت اتکا و غیره می­باشد. IOWها یک بخش از آن مجموعه از محدوده­ های فرآیندی(در این حالت پنجره­ های عملیاتی نامیده می­شود) می­باشند که کنترل­­های مورد نیاز بر روی هریک از آنها و کلیه متغیرهای عملیاتی که ممکن است بر روی یکپارچگی و قابل اعتماد بودن واحد فرآیندی اثرگذار باشد را در نظر می­گیرد. در این شرایط، IOWها آن دسته از محدوده ­های از پیش تعیین شده برای متغیرهای عملیاتی می­باشند که بایستی برای جلوگیری از نشتی­های احتمالی مواد که ممکن در نتیجه ­ی عدم کنترل کافی فرآیند رخ دهد، ایجاد شده و به کار بسته شوند و از این راه از تخریب­ها و آسیب­های غیر منتظره و برنامه ریزی نشده ­ی یک تجهیز تحت فشار پیشگیری می­شود.

یکی از ساده ­ترین مثال­های IOWها تدوین محدوده­ ی دمای تیوب کوره برای جلوگیری از پارگی پیش از موعد است. بعضاً محدوده­ ی ایجاد شده بیان می­کند که در دمای ˚F 800، یک تیوب کوره که برای دمای ˚F 775 طراحی شده است دارای عمر سرویس دهی بسیار کوتاه ­تری است، بنابراین اپراتورها بایستی به گونه­ ای هدایت شوند که کنترل نحوه احتراق کوره را به نحوی انجام دهند که به محدوده تعیین شده ­ی ˚F 775 برگردد. محدوده­ی ˚F 775 یک حدِ IOW برای تیوب­های کوره خواهد بود. در این شرایط، اگر اپراتور به منظور دستیابی مجدد به کنترل در حد ˚F 775، ۴ ساعت زمان در اختیار داشته باشد، ممکن است این حد را یک حد استاندارد بنامیم. اگرچه اگر شعله کوره به فراتر از حد  F˚ ۸۰۰ برسد و اپراتور تنها ۳۰ دقیقه برای تصحیح شرایط و یا خاموش کردن کردن وقت داشته باشد، در این شرایط ممکن تست حد بالاتر بعدی را یک حد بحرانی نامگذاری کنیم. بنابراین همانطور که مشاهده می­شود، سطوح مختلف محدوده­ های فرآیندی وجود دارد که هریک نیازمند عکس العمل­های متفاوت متناسب با آن بوده و یا بسته به جدیت و میزان بالاتر بودن نسبت به محدوده­ ی تعیین شده نیازمند فوریت­های مختلف برای آن عکس العمل هستند.

درحالیکه مثال بالا یک مورد از محدوده ­های دماهای بالاتر از حد تعیین شده بود، ممکن است محدوده­هایی برای دماهای پایین­تر از حد تعیین شده نیز وجود داشته باشد که برای یکپارچگی یک تجهیز تحت فشار این محدوده­­ ها نیز بایستی در نظر گرفته شوند. یک مثال آن در موقعیتی می­باشد که شرایط غیر نرمال فرآیندی می­تواند باعث شود دمای متریال به زیر دمای MDMT[2] افت کند و باعث مستعد شدن تجهیز به شکست ترد در حین سرویس شود.

یکی از اولین مراحل در تعریف IOWها برای هر واحد فرآیندی شناخت کامل انواع خرابی­ها و مدهای تخریب احتمالی که در هر بخشی از یک تجهیز تحت فشار می­تواند رخ دهد می­باشد(عنصر ضروری ۱۲ در رابطه با شناسایی مکانیزم­های تخریب مطالعه شود). وقتی که این کار تکمیل شد سپس گروه یکسانی از [۳]SMEها به متغیرهای فرآیندی که می­تواند بر روی نوع و نرخ تخریب اثرگذار باشد توجه کرده و محدوده­ های این متغیرهای عملیاتی را تعیین می­کنند.

ارزیابی ریسک ممکن است و یا بایستی در فرآیند تدوین IOW به منظور تعیین سطح ریسکی که ممکن است آن تجهیز برای هر نوع از میزان فراتر رفتن یک متغیر فرآیندی معین در معرض آن قرار گیرد، اعمال گردد(عنصر ضروری ارزیابی ریسک مطالعه شود). این ارزیابی ریسک سپس به تعیین عکس العمل­هایی که اپراتور نیازمند انجام آن است و اینکه به چه سرعتی بایستی انجام گیرد، پیش از اینکه کار از دست در رود، می­گردد.

هنگامیکه لیست کامل IOWها فراهم شد، تنها نیمی از کار انجام شده است. نیمه دیگر کار که به همان میزان اهمیت دارد، به کار بستن لیست IOW درون واحد به گونه ­ای است که در هر مرتبه از بروز یک افزایش در متغیرها، عکس العمل مؤثر صورت گیرد. به عبارت دیگر، یک لیست جامع از IOWها که درون قفسه پرونده ­ها یا تعدادی فایل کامپیوتری نا شناس تقریباً هیچ ارزشی ندارد، مگر اینکه به صورت مؤثری به کار بسته شود. به این منظور، نیاز است سیستم­ها و رویه ­هایی به کار بسته شود تا به اپراتور در مواقع فراتر رفتن یک متغیر هشدار دهد. این موضوع احتمالاً شامل پایش تجهیزات و یا نقاط نمونه گیری برای هر متغیر IOW است. اگر یک تجهیز برای پایش وجود داشته باشد، قطعاً نمایشگر تجهیز و آلارم نیز مورد نیاز است. اگر یک نقطه نمونه گیری مد نظر باشد، رویه و روش­ها برای آنالیز یک جریان فرآیندی مشخص و گزارش دهی آن به اپراتور در بازه زمانی که از قبل مشخص شده است، مورد نیاز خواهد بود، به نحوی که عکس العمل مناسب صورت گیرد…

مقاله کامل را از لینک زیر دانلود نمایید.