همانگونه که یک دسته بندی مشخص برای مکانیزم های تخریب دما پایین(عنصر ضروری ۱۶ را ببینید) وجود دارد، تعدادی مکانیزم های تخریب دما بالا نیز وجود دارند که نیازمند توجه خاص از نقطه نظر یکپارچگی یک تجهیز می باشند. از میان آنها به مکانیزم های تخریب دما بالای زیر می توان اشاره کرد:
حمله ی هیدروژنی دما بالا(HTHA): (عنصر ۱۹ را ببینید)
اکسیداسیون: این موضوع شاید متداول ترین پدیده خوردگی دما بالا در صنعت فرآوری مواد هیدروکربنی باشد. که به طور عموم در سمت محفظه احتراق تیوب های کوره رخ می دهد. API RP 571 دارای چارتی شامل نرخ اکسیداسیون متداولترین فولادها و آلیاژهایِ مورد استفاده، با افزایش دما می باشد. اکسیداسیون فولاد در بالاتر از دمای C˚ ۵۳۸ یک موضوع مهم تلقی شده و همچنین با بالاتر رفتن میزان Cr در آلیاژ مقاومت به اکسیداسیون بالاتری حاصل می شود. با کم شدن ضخامت فلز در نتیجه ی تشکیل پوسته اکسیدی، احتمال تخریب پیش از موعد به دلیل افت استحکام افزایش می یابد.
سولفیداسیون: این موضوع یکی از متداولترین انواع خوردگی دما بالا در پالایشگاه ها به واسطه ی حضور H2S و دیگر گونه های فعال سولفور در اکثر نفت خام ها می باشد. سولفیداسیون در حدود دمای ˚C 260 آغاز شده و بر روی اکثر فولادهای ساده کربنی و فولادهای کم آلیاژی در پالایشگاه ها تأثیر گذار است. خوردگی در حضور هیدروژن تشدید می گردد. فولادهای ساده کربنی با مقدار سیلیسیوم پایین دارای نرخ سولفیداسیون بالاتری بوده و در برنامه های اخیر FEMI توجه زیادی را به خود معطوف نموده است(عنصر ضروری ۷ را ببینید). API RP 939 منبع مناسبی برای اطلاعات در زمینه ی سولفیداسیون و پیشگیری از آن می باشد.
تردی: پدیده ی تردی یکی از معمولترین وقایع در تجهیزات دما بالا و فشار بالایِ فرآیند تصفیه هیدروژنی بوده و در ابتدای امر فولادهای آلیاژی ۱٫۲۵Cr-0.5Mo و ۲٫۲۵Cr-1Mo را تحت تأثیر قرار می دهد. این پدیده مکانیزم های تخریب مرموزی می باشند که اغلب شامل افت چقرمگی و به دنبال آن مستعد شدن به ترک و احتمال شکست ترد تحت شرایط نرمال را شامل می شود. تحقیقاتی بسیاری بر روی پدیده ی ترد شدن در این فولادها انجام شده است که در سری استانداردهای A، B، C و D از API 934 برای رآکتورها، مبدل ها و سایر ظروفی که از این آلیاژها ساخته شده است، آورده شده است.
……..