فکرش را بکنید که یک کارخانه بهره برداری (مثل پالایشگاه یا پتروشیمی) شامل چقدر تجهیزات مکانیکی و برقی می شود. از مخازن ذخیره و تحت فشار گرفته تا توربین ها و پمپ ها و تجهیزات ابزار دقیق که همه از ساخت تا نصب و بهره برداری نیاز به بازرسی دارند.
هر کدام از تجهیزات شامل یک سری استانداردهای ساخت و بهره برداری هستند. مثلاً برای ساخت مخازن تحت فشار از استاندارد ASME Sec VIII در کنار استاندارد ASME Sec IX جهت رعایت الزامات جوشکاری آن استفاده می شود. از استاندارد API 510 هم برای بازرسی مخازن تحت فشار در زمان بهره برداری و دوره نگهداری و تعمیر استفاده می شود. پس می توان گفت که استانداردها یکی از ابزارهای مهم یک بازرس بشمار می روند.
از آنجایی که تجهیزات عموماً از فولاد ساخته می شوند لذا بازرسان بایستی نسبت به علم متالورژی بخصوص انواع فولادها و مشخصات آن آشنایی داشته باشند. همچنین به لحاظ استفاده زیاد از فرایند جوشکاری در ساخت تجهیزات بایستی در زمینه جوشکاری و بخصوص تستهای مخرب و غیر مخرب مهارتهایی کسب نمود.
خوب پس از فراگیری موضوعات یاد شده نوبت به آشنایی با فرایندهای ساخت می رسد. فرایندهایی همچون ماشین کاری، نورد و فورج که در صنعت ساخت تجهیزات پالایشگاهی عموماً پراستفاده هستند.
یک مهندس بازرسی فنی بایستی قادر به خواندن نقشه های طراحی و اجرا باشد. نقشه خوانی نیز اصولی دارد که معمولاً کلیه رشته های مهندسی آن را فرا می گیرند.
خوب تا اینجا مواردی که بحث شد برای بازرسی فنی حین ساخت و یا نصب تاحدودی کافی است. اگر بخواهید بعنوان بازرس فنی حین بهره برداری مشغول شوید نیاز به گذراندن دوره هایی در زمینه خوردگی نیز خواهید داشت. همچنین بد نیست که کمی هم در مورد فرایندهای عملیاتی کارخانه بدانید. مثلاً اگر قرار است در یک پالایشگاه مشغول شوید بهتر است با فرایندهای تولید مواد نفتی آشنا شوید. لذا یک بازرس تا حدودی شیمی آلی و عمومی نیز آموزش می بیند.
تا اینجا که گفتم فقط شامل یادگیری مفاهیم اولیه بود. یک بازرس برای اینکه بتواند بدرستی قضاوت کند نیاز به تجربه خواهد داشت. گذراندن دوره های مختلف آموزشی بدون کسب تجربه عملی بازرسی بی فایده خواهد بود. پس بهتر است بجای اندیشیدن به کار پشت میز و یا کار ستادی به فکر رفتن به سایت ها و پروژه ها بود. دل را به دریا بزنید و از خانه و کاشانه دور شوید و به کار اقماری و یا شرایط سخت تن دهید.
شاید پس از سالها تلاش و کوشش بتوانید در یک حوزه از تجهیزات متخصص شوید. مثلاً بازرس خطوط لوله یا بازرس مخازن ذخیره یا تحت فشار. البته می توانید با توجه به شرایط کاری و علاقه خودتان حوزه های کاریتان را عوض کنید. مطمئناً اگر به کارتان مسلط باشید این شما هستید که حق الزحمه خود را برای کارفرمایان معین می کنید.
معمولاً بازرسان همچون قاضی ها از رنج حقوق بالاتری نسبت به سایر مشاغل در حوزه نفت و گاز برخوردار می باشند. بطور مثال یک شخص اگر در سمت طراح ماهیانه حقوق ۸۰۰ هزار تومانی بگیرد همان شخص در سمت بازرس حقوقش به بالای یک میلیون تومان خواهد رسید.
البته هم اکنون بازرسانی هستند که در زمینه های خاص فعالیت می کنند همچون بازرس تجهیزات مکانیکی دوار و یا بازرس توربوکمپرسور که حقوق های بالای دو میلیون تومان می گیرند.
پیشنهاد من به شما دانشجویان بازرسی فنی این است که از هم اکنون به گونه ای برنامه ریزی کنید که در کنار دروس اصلی خود، استانداردهای مهم و پر اهمیت را فرا گیرید و در آزمایشگاههای مکانیک، متالورژی و الکتروشیمی بیشتر وقت بگذارید و آن را سرسری نگیرید. سعی کنید دوره کارآموزی را در پالایشگاه ها که انواع تجهیزات در آنجا جهت فراگیری موجود است ، بگذارنید. همچنین در دوره های آموزشی جوش، تستهای غیرمخرب و آشنایی با بازرسی تجهیزات شرکت نمایید. ولی یادتان باشد صرف داشتن مدرک، جایی به شما کار نمی دهند.